Review: For Honor

Twee jaar geleden verscheen Jason Vandenberghe op spectaculaire wijze tijdens de E3- presentatie van Ubisoft met de verassing van de show, een nieuwe IP genaamd For Honor. Deze For Honor is een middeleeuwse game waarin ridders, vikings en de samoerai het tegen elkaar opnemen. De game heeft in twee jaar tijd veel hype gecreëerd en dit heeft dus geleid tot hoge verwachtingen. Zijn deze enorm hoge verwachtingen nu ook waargemaakt? Of zal For Honor langzaam vergeten worden zoals dat gebeurde bij The Divison?

Unieke facties en vechters

In For Honor kan je dus kiezen uit drie facties namelijk de ridders, vikings en de samoerai. Elk factie kent vooralsnog een viertal vechters die goed gevarieerd zijn. Zo heeft elke vechter een uniek wapen en vechtstijl. De ‘Warden’ bijvoorbeeld is een Ridder met veel armor en een enorm groot longsword waarmee hij heel hard kan uithalen. De Warden is sterk, maar langzaam. Wij kozen voornamelijk voor de Peacekeeper, een vrouwelijke strijder met vrijwel geen armor maar wel twee wapens; een short sword en een dagger. Deze Peacekeeper is snel, maar slaat dan weer minder hard. Als je goed speelt, kan je twee keer hakken en meteen een counteraanval ontwijken om vervolgens weer twee keer in te slaan voor de overwinning. Geduld is bij snelle personages heel belangrijk omdat je goed moet beslissen wanneer je toeslaat.

Gameplay

Toen we vorig jaar mee mochten doen met de gesloten alpha voelde For Honor aan als een steen, papier en schaar-game. Wanneer je namelijk een duel aangaat met een vijand, kan je kiezen uit drie stances die je selecteert met de rechter analoge stick. Indien je tegenstander bijvoorbeeld van boven aanvalt, moet je meteen je stance veranderen in de high stance om de aanval te weren. Tijdens de alpha waren de aanvallen echter zo snel dat het leek alsof je puur geluk moest hebben. Als we ergens niet van houden, is het een vechtsysteem dat gebaseerd is op geluk in plaats van vaardigheden.

Gelukkig heeft Ubisoft dit in de uiteindelijke game verbeterd. Zo verschijnt er een rood balkje die aangeeft van welke kant je wordt aangevallen en heb je tijdens deze animatie vaak genoeg tijd om een aanval te ontwijken. Er zijn ook aanvallen die je niet kan weren, deze herken je aan een vuurtje dat verschijnt om het wapen. Dit is meestal de laatste aanval van een combo. Bij zulke aanvallen is ontwijken vereist en als je hierin slaagt, kan je meteen beginnen aan je counter.

Fatalities in For Honor

Het aanvallen zelf gebeurt met de R1 en R2 knoppen(Xbox RB en RT). R1 staat voor een snelle maar lichte aanval, terwijl je met R2 dan weer een langzame maar harde aanval doet. Twee knoppen om aan te vallen lijkt in eerste instantie weinig, maar als je vervolgens de movelist erbij pakt van je personage of een geavanceerde video bekijkt dan merk je dat er wel degelijk heel wat diepte is in de gameplay. Iedereen kan aan de slag met For Honor, maar het daadwerkelijk beheersen van je karakter is een heel andere kunst.

Over kunst gesproken, de vetste momenten in For Honor zijn deze wanneer je een vijand kan executeren. De animaties zijn prachtig gemaakt en je voelt meteen de impact van het wapen dat je bezit. Een executie doe je door een harde aanval uit te voeren net voordat je vijand sterft en vervolgens een unieke move te kiezen met vierkantje of driehoek. Indien je dit goed doet dan kunnen je vijanden de geëxecuteerde persoon niet meer bijbrengen. Dat is logisch want het zou ongeloofwaardig zijn als iemand die onthoofd is, gereanimeerd zou worden.

Eén van de mooiste games tot nu toe

For Honor ziet er overigens werkelijk prachtig uit! De details op de armor en zwaarden zijn waanzinnig. Kastelen en de omgeving zien er ook fantastisch uit. Ook het vuur van katapulten of schade aan gebouwen zien er behoorlijk goed en geloofwaardig uit.

Apollyon en haar ‘road to chaos’

We hebben voor de release meerdere keren de mogelijkheid gehad om met de multiplayer aan de slag te gaan in gesloten alpha’s en bèta’s. Waar we toen heel weinig informatie over hadden, was de singeplayer modus. De singeplayer van For Honor is ingedeeld in drie hoofdstukken waarbij elk hoofdstuk om een factie draait. Je begint met de ridders die onder leiding van ex-warlord Apollyon een oorlog starten.

Elk hoofdstuk heeft zes missies die elk ongeveer 20 minuten duren. Heel denderend is het verhaal jammer genoeg niet. Er zijn geen plotwendingen en het einde is behoorlijk voorspelbaar. De opdrachten wisselen van doelwitten uitschakelen, gebieden veroveren tot bepaalde gebieden verdedigen. Het groter geheel van de missies vindt plaats op kastelen die we in de bèta’s al hadden gezien. Hierdoor voelen sommige missies als een multiplayer-wedstrijd tegen de computer aan. Daarnaast krijg je constant tutorial pop-ups te zien waardoor je het gevoel krijgt dat de singleplayer-modus eigenlijk een groot tutorial is om de karakters te beheersen voor de gevechten in de multiplayer.

Baasgevechten zijn dan weer wel heel interessant in de singeplayer. Zo kan je bij elk hoofdstuk een tof baasgevecht verwachten. De bazen hebben meer HP en beschikken zelf ook over unieke moves. De singeplayer voelt helaas toch als een gemiste kans want we hadden grote verwachtingen die helaas op singleplayergebied maar gedeeltelijk worden waargemaakt. Geniale veldslagen zoals we zien in The Lord of the Rings of Game of Thrones zijn er niet. In For Honor zijn veldslagen verwerkt in minimale vorm. Wel een groot pluspunt van de singeplayer is dat co-op met je vrienden mogelijk is.

Multiplayer

De multiplayer is waar het voornamelijk om draait in For Honor. Vooralsnog zijn er een handjevol game modi. In duel of brawl moet je tot de dood vechten in 1 vs. 1 of 2 vs. 2. Een groter vorm van duel is de 4 vs. 4 Elimination-modus waarbij de map groter is en het team dat volledig uitgeschakeld wordt, verliest. Als je in Elimination geëxecuteerd wordt, kom je niet meer terug. Als laatste is er een Domination mode waar je drie gebieden in een map moet veroveren voor punten. Wie het eerst 1000 punten scoort, krijgt de kans om de tegenpartij uit te schakelen. Deze wedstrijden kunnen op bepaalde momenten behoorlijk intens zijn.

Duels zijn heel spannend want er zijn veel tactische beslissingen die je moet maken. Wanneer is het beste moment om aan te vallen? Wanneer is een harde aanval het handigst? Is het beter om aanvallen te parryen of is ontwijken een betere keuze? Dit zijn vragen die constant naar boven komen bij een duel tot de dood. Een groot minpunt is het feit dat je vaak door meer dan één persoon wordt aangevallen. Of dat iemand jouw duel komt verstoren door je van achteren aan te vallen. In zulke gevallen heb je weinig tot geen kans omdat het vechten eigenlijk is gemaakt voor 1 vs. 1. Je kan niet zowel rechts en links verdedigen. Dit weten je tegenstanders ook waardoor één persoon van links en één persoon van rechts of boven aanvalt. Dit zorgt voor enorme frustratie. Het zou geweldig zijn als Ubisoft hier wat aan doet. De game heet For Honor, maar de meeste mensen zijn helaas backstabbers zonder ‘honor’.

Personaliseren

Nadat je een wedstrijd wint of verliest krijg je Steel, de ingame currency van For Honor om van alles te kunnen vrijspelen. Naast Steel krijg je XP om nieuwe perks vrij te spelen en ontvang je soms gear waarmee je enkele eigenschappen van je karakter een boost kan geven. Zo is het bijvoorbeeld mogelijk om een volledig aanvallende build voor je personage te maken.

Steel is daarnaast vooral belangrijk voor DLC-pakketten in de toekomst. Ubisoft heeft namelijk ervaren hoe goed en positief dit heeft uitgepakt bij Rainbow Six: Siege. In de komende maanden zullen nieuwe maps en modi voor iedereen gratis zijn en zal het mogelijk zijn te betalen met echt geld of met Steel voor nieuwe speelbare personages. Een goede zaak van Ubisoft dat ervoor zorgt dat de community niet uit elkaar valt en iedereen met de content aan de slag kan gaan.

Conclusie

For Honor is een unieke game met vele vermakelijke onderdelen. De karakters en facties zijn echt tof, de graphics zijn ontzettend mooi en het vechten is, mits je het 1 vs. 1 doet, enorm vermakelijk. De singleplayer is goed, maar het is niet mindblowing. De multiplayer heeft nog niet genoeg modi en je ziet dat gamers steeds vaker in groepen gaan lopen wat ervoor zorgt dat je vaak van achteren zal worden aangevallen. Zoals het er nu uitziet, is For Honor zeker een goede game met nog veel potentieel om een echte topgame te worden mits Ubisoft goed omgaat met feedback en kwaliteit levert in post-launch content.