Twintig jaar geleden verscheen Diablo II, een klassieker die destijds immens populair was. Veel gamers hebben jarenlang honderden uren gestoken in het uitbouwen van personages, verslaan van demonen en customizen van vaardigheden. Sommige gamers vinden Diablo II zelfs één van de beste games aller tijden. De gameplay loop was zo goed dat we nu 20 jaar later nog altijd zoeken naar de fun factor van Diablo II. Blizzard en ontwikkelaar Vicarious Visions komen nu met een volledige remake genaamd Diablo II: Resurrected. Is deze game de moeite waard en heeft het de tand des tijds weten te doorstaan?
Wat is Diablo?
Diablo is een top down action RPG waar de oorlog tussen hel en hemel het rijk van de mensen heeft bereikt. Jij bent één van de zeven classes en jij krijgt de taak om de demonen te stoppen en uiteindelijk de ultieme demon Diablo te verslaan. Het verhaal wordt verteld met dialogen en prachtige filmische cinematics. Iedere class heeft eigen vaardigheden, een achtergrondverhaal, zwakke en sterke kanten. Een Barbarian is echt een melee brawler die het liefst zijn vijand van dichtbij in stukken hakt. De Necromancer laat het vuile werk over aan de dood die hij of zij kan oproepen met duistere magie. De class die je neemt zal je gameplay-ervaring helemaal doen veranderen.
Door vijanden te verslaan krijg je XP waarmee je in level stijgt. Per level ontvang je Skill Points die je kan spenderen in nieuwe aanvallen. De skill tree gaat behoorlijk diep waardoor je per class meerdere unieke builds kan maken. Verder droppen vijanden loot die je kan gebruiken. Loot heeft een waarde waarbij Rare items de beste zijn in de game. Door steeds te zoeken naar betere gear, kan je je personage net weer een stukje sterker maken. Het min maxen van gear, stats en skills zorgt ervoor dat Diablo heel verslavend is om te spelen.
Diablo II: Resurrected heeft een prijskaartje van €39,99 wat heel gunstig is voor wat je ervoor krijgt. Je krijgt namelijk een remake van Diablo II en de Lord of Destruction-uitbreiding. Er is ondersteuning voor cross-progression. Spelers die hun account hebben gekoppeld aan Blizzard’s Battle.net-service, kunnen hun progressie meenemen van bijvoorbeeld een console naar de PC of de Nintendo Switch. Jammer genoeg is cross-play niet beschikbaar. Je kan dus alleen spelen met de mensen op hetzelfde platform.
Grafisch indrukwekkend
Het eerste wat opvalt wanneer je deze game opstart, is dat er een enorme sprong in grafische kwaliteit is. Vicarious Visions had zich al bewezen met de remakes van Crash Bandicoot 1, 2 en 3, maar een game als Diablo opnieuw maken is veel complexer dan een platformer. Spelers kunnen tijdens het spelen naadloos wisselen tussen klassieke graphics met 2D sprites of de moderne 3D weergave. Het ziet er heel goed en gedetailleerd uit, en ondanks dat er nu veel meer kleuren en effecten zijn dan 20 jaar geleden, is de grauwe en donkere sfeer van het origineel behouden. Toen de originele Diablo II verscheen, moest je veel van de wereld verbeelden. Nu is dat helemaal niet nodig aangezien alles haarscherp oogt. De belichting maakt verder indruk, lichteffecten van vuur en elektriciteit zien er met name in de donkere omgevingen geweldig uit. Magische spreuken verhelderen heel kort de omgeving. Alleen al door de visuele effecten was het voor ons duidelijk, onze eerste personage moest een Sorceress zijn.
Vicarious Visions is heel trouw gebleven aan het origineel. Alles ziet er mooier uit, maar de omgevingen zijn niet veranderd, alleen mooier en gedetailleerder geworden. De ontwikkelaar is erin geslaagd om de sfeervolle esthetiek van het origineel te behouden en daarop een moderne opknapbeurt te geven.
Dit zien we ook terug in de cinematics van Diablo II: Resurrected. Destijds waren de cinematics indrukwekkend, nu twintig jaar later kunnen de cinematics wel een opknapbeurt gebruiken. Dat heeft Blizzard ook gedaan. De beelden zijn opnieuw gemaakt in een hogere resolutie en betere audio. De openingsvideo, één van de bekendste cutscenes van videogames heeft er nog nooit zo goed uitgezien.
Balans tussen nieuw en oud
Ook op het gebied van mechanics is de ontwikkelaar grotendeels trouw gebleven aan het origineel. Dit kan zorgen voor gemixte gevoelens, want aan de ene kant heb je een mooie versie van een klassieke game. Aan de andere kant zijn er zaken die vandaag de dag beter hadden gemoeten. Zo is de kleine inventaris best vervelend. Je bent te vaak bezig met inventory management. De stamina meter is ook hetzelfde gebleven waardoor je steeds weer op adem moet komen na een stukje rennen. Dit zijn kleine voorbeelden die de ontwikkelaar makkelijk had kunnen aanpassen. Door trouw te blijven aan de originele game, maakt Vicarious Visions de meeste nostalgische fans wellicht blij, maar voor nieuwkomers zijn deze gelimiteerde features meer moeilijker te slikken.
Ook de menu’s zijn jammer genoeg niet verbeterd. Het zijn nog altijd de grijze velden waarbij de navigatie niet heel toegankelijk is. Met name bij de console-versie is de navigatie door menu’s echt wennen. Blizzard had dit probleem al opgelost in Diablo III, met opvallend toegankelijke navigatie. Diablo II: Resurrected is op dit vlak een stapje terug.
Gelukkig is niet alles onveranderd gebleven en zijn er wel degelijk ‘quality of life improvements’. Zo pakt je personage goud automatisch op wanneer je eroverheen loopt. Ook is er nu een handige stash die je met al je personages kan delen net als in Diablo III.
Gameplay nog altijd verslavend goed
Het belangrijkste van Diablo is de gameplay en dat voelt gelukkig niet gedateerd in Diablo II: Resurrected. Ook na twintig jaar blijft de gameplay even leuk. Het verslaan van grote groepen vijanden of gevaarlijke demonen blijft leuk om te doen. Als je even klaar bent met een class, maak je gewoon een nieuwe aan, en de gameplay gaat heel anders aanvoelen, want de manier hoe je confrontaties aangaat is niet hetzelfde. Met een Paladin pak je een situatie anders aan dan de Assassin of de Druid. Zo kan je honderden uren steken in meerdere personages en dat is goed voor de replaywaarde.
Vicarious Visions heeft de authentieke Diablo II-ervaring behouden. Er zijn geen veranderingen in vaardigheden, hoe monsters werken, hoe een quest loopt etc. Alles is precies zoals je het herinnert inclusief alle eigenaardigheden, de kracht van vijanden, drop rates en effecten van vaardigheden. De ontwikkelaar heeft deze game dus niet voorzien van een balans update. Alles is zoals het 20 jaar geleden ook was. De builds die waanzinnig effectief waren in de originele Diablo II, zijn hier ook de beste.
Wij hebben deze game voornamelijk gespeeld op een PlayStation 5 en we moeten zeggen dat de controls best goed werken op de DualSense-controller. Er wordt geen gebruikgemaakt van haptische feedback of adaptive triggers van de PS5-controller. Maar de aanvallen, skills, en shortcuts zijn goed gedaan. Wij speelden de originele Diablo II op de PC, maar op de PS5 misten we een muis niet.
Technische problemen
Vicarious Visions heeft toch nog veel werk te doen, want Diablo II: Resurrected heeft nogal een paar technische problemen. Om te beginnen waren de servers tijdens de launch periode zo belast dat spelers letterlijk progressie verloren omdat er ineens een maintenance was.
Daarnaast zijn er nog bugs en glitches in de game die aangepakt moeten worden in de komende updates. Zo zijn we enkele keren vast komen te zitten op plekken in de map. Gelukkig werkte de teleportation item en konden we snel weer verder. Een andere glitch die we enkele keren tegenkwamen is dat onze personage ineens enkele meters verderop kwam zonder verklaring. Heel storend is deze bug niet omdat het nauwelijks effect heeft op de gevechten, maar opvallend is het zeker wel. Een bug die wel storend is, is dat je heel af en toe een item helemaal niet kan oppakken. Dit kan vervelend zijn, met name wanneer een rare item dropt.
We zijn ervan overtuigd dat Blizzard deze punten gaat aanpakken in toekomstige game updates, want Blizzard ondersteund games jarenlang, maar voorlopig moeten spelers wel rekening houden dat niet alles even lekker loopt.
Pluspunten
Minpunten
Conclusie
Diablo 2: Resurrected is een geweldige remake van een zeer geliefde klassieker. Het is en blijft nog altijd de Diablo II van twintig jaar geleden. Met name de nostalgische gamers zullen dit waarderen. Blizzard heeft enkele quality-of-life-verbeteringen doorgevoerd om de ervaring iets beter te maken. De graphics en cinematics zijn modern geworden en zien er prachtig uit. De gameplay is onveranderd maar staat nog altijd als een huis, en de gameplay loop is net zo verslavend. Deze game lijkt gericht voor de gamers die een verleden hebben met Diablo II of voor de mensen die altijd benieuwd waren maar niet konden instappen.
Voor de echte moderne Diablo-ervaring moeten we iets langer geduld hebben, want Blizzard werkt ook aan Diablo IV die in de nabije toekomst moet verschijnen.
