Review: NBA 2K18 – Twee stappen achteruit, één vooruit

Vorig jaar noemden we NBA 2K17 een game die heel dichtbij perfectie kwam wat betreft gameplay, graphics, animaties en grote replaywaarde. Wat doe je dan als ontwikkelaar een jaar later wetende dat je game zo populair is en vrijwel geen concurrentie heeft? Wat je kan doen is op safe spelen en je game finetunen zodat het net wat beter wordt of je kan onnodige grote veranderingen doorvoeren die meer slecht dan goed doen. Helaas heeft ontwikkelaar 2K Sports grotendeels voor optie tweede gekozen.

Alle modi aanwezig

Wanneer je de game opstart lijkt alles in orde, alle modi die je kent uit de vorige NBA 2K zijn allemaal weer aanwezig zoals MyTeam, MyCarreer, online en meer. Ook de keuze aan nieuwe muziek is weer uitstekend. Gameplay zelf is wederom ijzersterk en enorm geloofwaardig. Spelers zijn nu nog realistischer dan ooit, het zweet, tatoeages, haarstijlen, unieke sneakers van sterren alles klopt vergeleken met hoe ze echt zijn.

Dit jaar is er extra aandacht besteedt aan het zo realistisch maken van sterspelers, niet alleen wat betreft looks maar ook kwa speelstijl en vaardigheden. Waar je in NBA 2K17 met vrijwel elke speler bijvoorbeeld een vrije worp kon gooien, is dat in NBA 2K18 veel moeilijker geworden. Een speler als Stephen Curry kan hier makkelijker scoren dan bijvoorbeeld een De Andre Jordan die in het echt een gemiddelde van rond de 45% heeft terwijl Curry ervandoor gaat met 89%. Dit merk je ook in de game, en moet je bij Curry minder perfect timen dan met De Andre Jordan. Hetzelfde geldt ook voor dribbels, dunken, twee punters en natuurlijk lange afstand drie punters. Iedereen heeft zijn kwaliteiten en dit zien we als nooit tevoren terug in NBA 2K18.

Gameplay staat weer als een huis

Ook de gameplay zelf is fantastisch en speelt weer behoorlijk lekker. Gameplay was vorige jaar al behoorlijk goed en gelukkig heeft 2K hier niet veel aan gezeten. De gameplay is dit jaar alleen gefinetuned. Zo is de schotmeter niet meer bij de voeten van spelers maar naast het gezicht zodat je niet staart naar sneakers maar meer naar de handen en gezichten van spelers. De AI is dit jaar ook veel scherper dan de vorige NBA 2K-games. Zo markeren ze beter de spelers zonder bal waardoor extreem makkelijke dunks verleden tijd zijn. Ook een fast break is niet meer zo eenvoudig te stoppen door een verdediger die als Usain Bolt je van achteren inhaalt. Dit is een positieve verbetering aangezien zulke momenten in de NBA negen van de tien keer eindigt in het net.

Commentaar en sfeer

Het commentaar is dit jaar nog beter en ook nog eens uitgebreider dan ooit. Volgens 2K zijn er nu wel 14 mensen die hun commentaar leveren op wedstrijden dit is inclusief journalisten aan de lijn en de hilarische voorbeschouwing met natuurlijk Kenny Smith Shaquille O’neal en Ernie Johnson. Nieuw dit jaar zijn twee andere gastcommentatoren namelijk Kobe Bryant en Kevin Garnett. Commentatoren maken zo’n NBA-wedstrijd enorm geloofwaardig en wat ze vertellen is ook nog eens helemaal correct. Ze weten alle statistieken van teams en spelers op miraculeuze wijze tijdens een wedstrijd op te noemen.

De sfeer binnen stadions maakt deel uit van een NBA-basketbalshow en is ook dit jaar subliem. Het publiek reageert op het spel, de mascotte vermaken het publiek, cheerleaders steunen hun teams, wisselspelers springen uit hun stoelen wanneer ze getuige zijn van een ongelofelijke actie. En dat is uniek per team net als in het echt. De sfeer bij de Boston Celtics is geheel anders dan bijvoorbeeld bij de Warriors.

All time sterrenteams

Een hele coole toevoeging dit jaar zijn wel 30 all time sterrenteams. Dit zijn All Stars van alle NBA-teams waarbij je toegang krijgt tot bijvoorbeeld de grote Micheal Jordan en zijn ijzersterke Chicago Bulls-team. Dit zijn wel teams waarbij de startende vijf spelers meestal allemaal boven de 90 zijn, waardoor je om zulke teams te verslaan wel een gelijkwaardig team ertegenover moet zetten om ze te kunnen verslaan. Het toevoegen van oude legendes is een hele vette keuze geweest en wordt heel erg gewaardeerd.

MyCareer slaat de plank mis

Vorige jaar kregen we een redelijke MyCareer ervaring waarbij we een jongen speelden die samen met zijn vriend (geacteerd door Michael B Jordan) reisde als getalenteerde hogeschoolspeler naar uiteindelijk de top van de NBA.

Dit jaar krijg je het verhaal van wederom een getalenteerde jongen namelijk DJ. Deze kan je helemaal zelf vormgeven en zelfs je eigen gezicht inscannen en verwerken door middel van de NBA 2K-applicatie. Dit keer kom je niet in de NBA door de draft-organisatie maar door straatbasketbal. Je speelt een paar potjes basketbal in een soort festival waarna je gescout wordt. Het grappige is dat je gescout wordt door het team die je kiest ook al bak je er helemaal niks van op het veld. Vorige jaar was dat ietsje beter geregeld omdat je uitkwam bij een willekeurig team aan de hand van je prestaties.

Eenmaal bij de NBA wordt het verhaal ongelofelijk oninteressant. Je krijgt nooit contact met andere spelers behalve eentje die nooit minuten maakt. Vervolgens heb je wat interactie met een bewaker, manager en een schoonmaker en dat is het wel zo een beetje. Af en toe maak je een keuze maar zonder gevolgen op het verhaal. De dialogen zijn ronduit slecht te noemen, zo hadden we een eerste gesprek voor een wedstrijd tegen De Andre Jordan en onze speler begon ongelofelijk informeel te praten met woorden als yo, man en baby. Waar vorige jaar nog moeite werd gedaan om een goed basketbal-verhaal te vertellen met echte acteurs, lijkt het erop dat dit jaar weinig tot geen tijd, geld en moeite is gestoken in het verhaal en het script.

The Neighborhood

Nadat je een wedstrijd hebt gespeeld beland je in The Neighborhood, dit is een vrij groot gebied die je kan verkennen met je eigen karakter. Hier zie je onder andere veel winkels waar je nieuwe kleding en natuurlijk sneakers kan kopen. Daarnaast is er een fitnesscentrum en een zaal van je club. Het leuke aan The Neigborhood is de integratie van andere kleinere modi van NBA namelijk MyPark en Pro-AM, nu hoef je niet meer extra laadschermen te zien via het hoofdscherm maar loop je gewoon naar een veldje in The Neighborhood.

Hoewel The Neighborhood op papier heel goed klinkt, is de daadwerkelijk uitwerking verre van dat. Vergeleken met de graphics tijdens een wedstrijd, lijkt de Neighborhood op iets van de vorige generatie consoles. Alles is kaal, leeg en ongedetailleerd. Wat nog vreemder is, is het feit dat je hier komt met allemaal andere online spelers maar die bewegen niet. Je krijgt het gevoel alsof tijd op de één of andere manier stil is gezet maar alleen jij nog kan bewegen. De ontwikkelaars hebben The Neighborhood mogelijk ontwikkeld met het idee om deze game nog levender te maken, maar deze uitwerking is verre van dat. Misschien wel het meest storende is dat je karakter in The Neigborhood ongelofelijk traag loopt.

Microtransacties of een enorm lange grind

Onze grootste kritiekpunt is niet een saaie Neighborhood of een oninteressante verhaal. Nee, onze grootste kritiekpunt zijn de grote hoeveelheid microtransacties die in deze game zijn verwerkt. Het doel van je eigen personage is namelijk om level 99 te bereiken en dat doe je door heel veel te trainen en wedstrijden te spelen. Een enorm lange grind want je wordt beloond met minimale VC (virtual currency). Cosmetische items zoals sneakers, kleding of een nieuwe haarstijl kosten enorm veel VC maar vooral het upgraden van je eigen personage kost een fortuin. Een level 99 met die speciale Jordan-schoenen haal je wel maar daarvoor moet je of ongelofelijk veel grinden of gewoon je portemonnee trekken.

Nu hebben wij geen problemen met cosmetische items die je ook met echte geld kan kopen mits de in-game prijzen redelijk zijn, maar wat nu in de game is verwerkt betekend echt dagenlang spelen alleen maar voor een paar nieuwe schoenen. Wat wij problematischer vinden, is het feit dat je deze punten kan besteden aan je eigen speler en dus zo je karakter binnen een mum van tijd door echt geld te besteden zo goed kan maken als een Lebron James. Wanneer je tegen zulke spelers speelt spreekt skill niet meer want jouw speler kan niet op tegen een speler waar echt geld tegenaan gegooid is. De game wordt op die manier pay-to-win en gaat het niet meer om skill of tactiek en dat is een kwalijke zaak.

Conclusie

NBA 2K18 doet het op het gebied van gameplay, sfeer, commentaar, speelbare teams, aantal modi verbluffend goed maar het verhaal, The Neighborhood en de enorme push naar microtransacties zijn wederom verbluffend maar dan in negatieve zin. Het is onbegrijpelijk hoe enkele keuzes zijn genomen. Hopelijk doet de ontwikkelaar met updates wat aan de enorme microtransacties en de lege straten van The Neighborhood. Vooralsnog is dit een game die een stap vooruit maar twee stappen achteruit is gegaan.